Donald Trump jest postacią, która na stałe wpisała się w historię polityki handlowej Stanów Zjednoczonych. Jego podejście do handlu można opisać w dwóch prostych zasadach: eksport jest dobry, import jest zły. Filozofia ta znalazła swoje odzwierciedlenie w polityce celnej, która koncentruje się na redukcji deficytu handlowego poprzez wprowadzanie ceł i ograniczeń na towary z krajów o wysokich nadwyżkach handlowych wobec USA.
Zrozumienie deficytu handlowego USA
Deficyt handlowy Stanów Zjednoczonych, szczególnie w handlu towarowym, jest jednym z kluczowych wskaźników wykorzystywanych przez Trumpa i jego administrację do oceny polityki handlowej innych krajów. W ocenie byłego doradcy handlowego Roberta Lighthizera kraje z dużymi nadwyżkami handlowymi wobec USA to główni protekcjoniści światowej gospodarki, podczas gdy kraje z deficytami, takie jak USA, są ich „ofiarami”.
MAGA index – narzędzie oceny
Aby lepiej zrozumieć potencjalne cele protekcjonistycznej polityki Trumpa, stworzono wskaźnik Measure of American Goods Advantage (MAGA). Wskaźnik ten opiera się na analizie bilansów handlowych krajów w latach 2020–2022. Kraje o wysokich wynikach na tym indeksie to potencjalne cele polityki celnej Trumpa.
Wyniki analizy MAGA index
- Kraje o najwyższych wynikach (powyżej 90): małe wyspy i kraje o niewielkim handlu z USA, jak Wyspy Owcze czy Falklandy.
- Znaczące gospodarki z wysokimi wynikami: Wietnam (82,02), Irlandia (70,11), Tajlandia (58,92), Bangladesz (58,77), Chiny (57,13).
- Kraje z deficytem handlowym wobec USA: Wielka Brytania (-6,79), Singapur (-7,84), Brazylia (-15,75).
Cele polityki celnej Trumpa
Wzrost taryf celnych
Polityka Trumpa opiera się na założeniu, że taryfy są skutecznym narzędziem wywierania nacisku na kraje o nadwyżkach handlowych. Przy oczekiwanym podniesieniu taryf o 10–20% w skali globalnej szczególne wyzwanie stoi przed Chinami, które będą głównym celem wyższych ceł.
Indywidualne umowy handlowe
Trump podczas swojej prezydentury zawierał liczne umowy, które miały na celu ograniczenie importu z poszczególnych krajów. Przykłady to umowy z Koreą Południową i Japonią, które obejmowały redukcję eksportu stali i większy dostęp amerykańskich towarów do tych rynków.
Działania państw wobec presji USA
Kupowanie amerykańskich produktów
Kraje takie jak UE czy Wielka Brytania mogą spodziewać się nacisków na zakup większej ilości amerykańskich towarów, takich jak samochody czy produkty rolne. Jednak takie działania wymagają nie tylko zmian w przepisach handlowych, ale również modyfikacji preferencji konsumentów.
Wspieranie globalnych interesów USA
Trump będzie również wymagał wsparcia w swoich globalnych dążeniach, takich jak ograniczenie importu z Chin czy koordynacja sankcji. Dla krajów takich jak UE czy Japonia oznacza to konieczność balansowania między interesami USA a ryzykiem retorsji ze strony Chin.
Dostosowanie polityk wewnętrznych
Niektóre kraje mogą próbować zadowolić USA poprzez wprowadzanie nowych taryf antydumpingowych, szczególnie na chińskie produkty, takie jak pojazdy elektryczne czy baterie. Takie działania mogą być postrzegane jako kompromis w zamian za łagodniejsze traktowanie przez USA.
Podsumowanie
Polityka handlowa Donalda Trumpa opiera się na zasadzie protekcjonizmu i naciskaniu na kraje o dużych nadwyżkach handlowych, by zmniejszyły swoje korzyści w handlu z USA. Wykorzystanie taryf, presji politycznej oraz bilateralnych umów handlowych będzie kluczowym narzędziem Trumpa w realizacji jego wizji. Dla krajów o wysokich wynikach w MAGA index oznacza to konieczność przygotowania się na negocjacje i potencjalne ustępstwa.
Źródło: ft.com
