Choroba Parkinsona jest przewlekłą, postępującą chorobą neurologiczną, która prowadzi do zaburzeń ruchowych. Nazwana na cześć brytyjskiego lekarza Jamesa Parkinsona, choroba Parkinsona charakteryzuje się stopniowym uszkodzeniem komórek nerwowych w określonych obszarach mózgu, zwłaszcza w substancji czarnej, która jest odpowiedzialna za produkcję neuroprzekaźnika zwanej dopaminą.
Niedobór dopaminy w mózgu prowadzi do zakłócenia komunikacji między neuronami i powoduje objawy charakterystyczne dla choroby Parkinsona. Główne objawy to:
Drżenie spoczynkowe: Niewykonywane świadomie drżenie, najczęściej występujące w kończynach, szczególnie w rękach.
Sztywność mięśni: Utrudnienie lub opór w ruchu spowodowane sztywnością mięśni, co może prowadzić do ograniczenia zakresu ruchu.
Bradykinezja: Spowolnienie ruchów, które wpływa na płynność i zwinność ruchową.
Problemy z równowagą i postawą: Osoby z chorobą Parkinsona mogą mieć trudności w utrzymaniu równowagi i utrzymaniu odpowiedniej postawy ciała.
Zaburzenia chodu: Chód może stać się niewłaściwy, drobnokrokowy lub niezrównoważony.
Zaburzenia mowy: Mowa może stać się monotonna, cicha, niezrozumiała lub przerywana.
Zaburzenia poznawcze: W późniejszych stadiach choroby Parkinsona może wystąpić pogorszenie funkcji poznawczych, takich jak problemy z pamięcią, myśleniem i koncentracją.
Zaburzenia snu: Osoby z chorobą Parkinsona mogą doświadczać trudności z zasypianiem, snem niespokojnym, nocnymi kurczami mięśni czy parasomniami.
Choroba Parkinsona jest zazwyczaj chorobą starszych osób, ale może również wystąpić u młodszych osób (tzw. parkinsonizm wtórny). Jej przyczyny nie są w pełni poznane, ale istnieje wiele czynników, które mogą przyczynić się do jej rozwoju, w tym czynniki genetyczne i środowiskowe.
